Integriteit als 21st century skill
Als je de hoeveelheid berichten in de media ziet over fraude, corruptie, zelfverrijking en gebrek aan integriteit, dan lijkt er in ons land sprake te zijn van een epidemie. Bijna alle sectoren worden van tijd tot tijd door dit soort berichten opgeschrikt. Dat geldt zelfs voor de onderwijssector. Ik zeg zelfs, want als je toch ergens zou verwachten dat het moreel kompas op orde is, dan zou het in het onderwijs zijn. Scholen hebben immers als kerntaak het (naast en met ouders) opvoeden van jonge mensen tot ethisch denkende en handelende wezens. Als schoolbestuurders (en andere onderwijsprofessionals) zelf niet het goede voorbeeld meer geven, dan verliest deze functie van de school elke geloofwaardigheid. Maar het blijft natuurlijk mensenwerk. Gelukkig gaat het om incidenten, hoezeer ook te betreuren. De lawine aan rapporten, beleidsplannen, instrumenten, codes en regeltjes die op deze incidenten gevolgd zijn, doet wel wat overdreven aan, maar kan natuurlijk geen kwaad. Ik verwacht en hoop dat de onderwijssector ten opzichte van andere publieke sectoren minder vatbaar zal zijn voor integriteitsbederf. Maar ook deze sector kan zich niet onttrekken aan de meer algemene achteruitgang van geworteld besef van waarden en normen. Ja, ik hoor tot de cultuurpessimisten. In een samenleving waarin het ethos van goed voor jezelf zorgen en het beste uit het leven halen voor velen steeds meer centraal staat, hoeven we niet zo verbaasd te zijn over een afnemend integriteitsbesef. Scholen alleen kunnen dit tij niet keren, maar dit ontslaat ze niet van de taak om zich in te zetten voor de versterking van het moreel kompas. Ons land maakt deel uit van het jammer genoeg vrij beperkte deel van de wereld, waarin corruptie niet normaal wordt gevonden. Onze kinderen zullen in die wereld heel sterk in hun schoenen moeten staan om hun roer recht te houden. In het onderwijs wordt veel gepraat over vaardigheden die in deze eeuw aangeleerd moeten worden, de zogenaamde 21st century skills. Integriteit kon wel een van de belangrijkste zijn.
Deze blog is geschreven door Wim Kuiper, voorzitter Verus en voormalig directeur VNG.
